21 oktorber 2012, een dag waar ik lang naar heb uitgekeken, de start van het nieuwe winterseizoen en de dag waarop ik voor het eerst in Duffels truitje zou lopen. Eindelijk was het dit weekend zo ver. 

Met toch wel hoge verwachtingen trok ik naar Gent. Mijn doel was thuiskomen met de leiderstrui van de Crosscup, maar zo'n eerste wedstrijd blijft toch afwachten en bovendien stond ik er ook niet alleen voor. 
Lies Van Dessel ging voor ons van start. Na 1000m was ik blij haar bij de eerste te zien aflossen. Met amper 10 seconden achterstand kon Sara Vande Velde aan haar 1500m van de wedstrijd beginnen. Op die moment mocht ik mij klaarmaken om naar de aflossingszone te gaan. Van daaruit kon ik Sara de zandstrook op zien lopen, met op dat moment al een geweldige voorsprong! Het was dus aan mij om het af te maken.
Ik kreeg de stok en schoot van start. Het was niet simpel om het juiste tempo te vinden, maar bij de vele bochtjes in het parcour kon ik zien dat mijn voorsprong behouden bleef... De eerste ronde dan toch. Misschien was ik uit euforie net een tikkeltje te snel gestart en dit moest ik me in mijn tweede ronde bekopen. Het draaide niet meer, maar ergens dacht ik dat mijn opgebouwde voorsprong wel groot genoeg zou zijn. Toen we ergens in het parcour een bocht moesten maken, zag ik hoe Julie Van de Velde (FLAC) plots uit de achtergrond razendsnel naderde. Ik wist dat ik het nog moeilijk zou krijgen met nog zo'n 600m voor de boeg. Ik had het gevoel dat ik niet meer sneller kon, maar ik wou ook niemand, en zeker niet mezelf, teleurstellen. We waren met een ploeg en ik zou het moeten afmaken. Ik had tegen mezelf gezegd dat ik vanaf na de laatste bocht alles zou geven, op dat moment zat Julie niet ver meer achter mij. 
Die laatste bocht gepasseerd, begon ik te spurten, ik wou en zou als eerste over die streep komen, hoe ver ze ook nog leek. Julie verscheen niet in mijn gezichtsveld, maar ik hoorde haar achter mij. Ik denk dat ook zij het nu moeilijk had. Het enige wat ik dacht was 'Sneller Sara, Sneller Sara' en het hielp. Ik kwam als eerste over de lijn, doodmoe maar supercontent. Gelukkig kwam dat sprintje er nog uit, het was ook nodig, want anders had ik het in mijn ogen verpest.

Ik ben superfier op ons ploegje. We hebben het alle drie super gedaan en iedereen heeft echt duidelijk zijn steentje bijgedragen!
Het is mijn eerste CrossCupoverwinning en ik ben blij dat ik die ervaring met Sara en Lies kon delen! :)

Volgende week zal ik aan de start staan in Bonheiden, om terug wat meer in het 'crossritme' te geraken!

Groetjes,
Sara Van de Vel

Hey,

Afgelopen zaterdag, 13 oktober, stond de Brussel Ekiden op mijn programma. Een aantal maanden geleden contacteerde Victor de Donder mij met de vraag of ik wou meelopen in het AA-drink Team. We zouden met 6 meisjes de 42km tot een goed einde brengen. De andere meisjes waren niet van de minste: Jana Goddeeris, Zenobie Vangansbeke, Astrid Verhoeven, Tatjana Verbeeck en Imana Truyers. Ik kon dus onmogelijk nee zeggen.

Ik zou als 4e starten en nam 10km voor mijn rekening. De week voor deze wedstrijd sukkelde ik nog met een zware verkoudheid, waardoor ik mijn trainingen zelfs heel even moest onderbreken. Ik had dus helemaal geen idee wat ik deze dag kon verwachten. 
Het parcour in Brussel is heel heuvelachtig en bijgevolg dus ook zwaar. Ook de weergoden waren ons niet gunstig gestemd, de regen viel met bakken uit de hemel. 
Onze ploeg was meteen goed vertrokken, we liepen in een 2e positie bij de vrouwen. Een eerste plek veroveren, was een onmogelijke opdracht, de vrouwen van DCLA waren duidelijk beter. Het was dus aan ons om deze 2e plek vast te houden, en dat lukte. Na 2u37min27 kwam Imana Truyers voor ons over de finishlijn. Hiermee waren we, zoals eerder vermeld, 2e vrouwenteam en 39ste in het totaal. 

Ikzelf heb er 37'55 over gedaan, waar ik toch tevreden mee ben, het was de 5e tijd bij de vrouwen. 

Het was in ieder geval een leuke ervaring en zeker voor herhaling vatbaar!

Komend weekend neem ik deel aan de eerste Crosscup van het winterseizoen, de relays in Gent. Dit zal ik uiteraard niet alleen doen, maar samen met mijn nieuwe clubgenoten Lies Van Dessel (1000m), Sara Vande Velde (1500m).

Groetjes,
Sara Van de Vel

Hey,

De rust is reeds enkele weken bezig, maar toch heb ik niet stilgezeten. De eerste twee weken na het Belgisch heb ik voornamelijk wat onderhoudswerk gedaan. Dit deed ik voor de verandering eens samen met naamgenoot, sinds kort ook clubgenoot en concurrente Sara Vande Velde. Iets wat zeker voor herhaling vatbaar is! 
De week daarna begon het nieuwe academiejaar en vertrok Sara naar Leuven. Ik had die week nog geen les en dus een zee van tijd om er met de fiets op uit te trekken, ter voorbereiding van mijn 2e duathlon.
Na heel wat kilometertjes en 2 zwaardere intervaltrainingen (met dank aan Jan Bertels) op de fiets voelde ik me helemaal klaar om Wevelgem al lopend en fietsend te veroveren. Deze keer zou ik niet als enige bekende aan de start staan. Ook Brecht had zich voor de 'fun' ingeschreven. Op zaterdag hebben we onze wedstrijdvoorbereiding in Leuven afgerond, waar we kennis maakten met het Vlaamse Crossteam voor komend seizoen. Want voor de eerste keer zit ook ik in die selectie. 

De start in het verre Wevelgem werd al rond 13u gegeven. We moesten zondagochtend dus vroeg uit de veren. Ik zou starten in de reeks van de Junioren en Jeugd A. Op het programma stond 5km lopen, 20,5km fietsen en nog eens 2,5km lopen. Eens aangekomen zijn we even bezig geweest met uitzoeken hoe de wisselzone werkte. Hierna bleef er nog maar een beetje tijd over voor een korte opwarming. 
De start werd gegeven en ik verschoot even van het tempo van mijn concurrenten. Niet dat dat tempo te snel was voor mij, maar ik voelde toch dat ik niet veel sneller zou moeten gaan, aangezien er ook nog fietsen op het programma stond. Al snel bleek dat de andere meisjes iets te snel waren gestart en had ik een aanzienlijke voorsprong. Bijna 2 minuten voor het 2e meisje kon ik op mijn fiets springen, of eerder gezegd op mijn fiets sukkelen... Ik was helemaal klaar voor de 5 rondjes! De eerste helft van de ronde hadden we heel veel tegenwind en liep het wat bergop. Mijn fietstempo zakte daar telkens terug naar 35 à 33 km/h. Eens het keerpunt gepasseerd zat er met meer dan 40 wel wat meer vaart achter. 
Vanaf de 2e ronde kreeg ik gezelschap van enkele mannen. Het was een wedstrijd waarin stayeren was toegelaten, maar dit moest wel binnen je eigen categorie blijven. Zowel die mannen als ik hadden dat niet meteen door. Ik moest dus proberen afstand te houden hoewel ze de hele tijd hetzelfde tempo reden. 
Toen ik klaar was met fietsen, kon ik met een gerust hart aan mijn stuk lopen beginnen. Mijn voorsprong was nog gegroeid en dat ze mij zouden inhalen in het lopen, was ondenkbaar. Uiteindelijk kwam ik met meer dan 5 minuten voorsprong aan. Ook tegenover de eerste volwassen vrouw had ik een voorsprong van 5 minuten. 

Groetjes,
Sara