21 oktorber 2012, een dag waar ik lang naar heb uitgekeken, de start van het nieuwe winterseizoen en de dag waarop ik voor het eerst in Duffels truitje zou lopen. Eindelijk was het dit weekend zo ver.
Met toch wel hoge verwachtingen trok ik naar Gent. Mijn doel was thuiskomen met de leiderstrui van de Crosscup, maar zo'n eerste wedstrijd blijft toch afwachten en bovendien stond ik er ook niet alleen voor.
Lies Van Dessel ging voor ons van start. Na 1000m was ik blij haar bij de eerste te zien aflossen. Met amper 10 seconden achterstand kon Sara Vande Velde aan haar 1500m van de wedstrijd beginnen. Op die moment mocht ik mij klaarmaken om naar de aflossingszone te gaan. Van daaruit kon ik Sara de zandstrook op zien lopen, met op dat moment al een geweldige voorsprong! Het was dus aan mij om het af te maken.
Ik kreeg de stok en schoot van start. Het was niet simpel om het juiste tempo te vinden, maar bij de vele bochtjes in het parcour kon ik zien dat mijn voorsprong behouden bleef... De eerste ronde dan toch. Misschien was ik uit euforie net een tikkeltje te snel gestart en dit moest ik me in mijn tweede ronde bekopen. Het draaide niet meer, maar ergens dacht ik dat mijn opgebouwde voorsprong wel groot genoeg zou zijn. Toen we ergens in het parcour een bocht moesten maken, zag ik hoe Julie Van de Velde (FLAC) plots uit de achtergrond razendsnel naderde. Ik wist dat ik het nog moeilijk zou krijgen met nog zo'n 600m voor de boeg. Ik had het gevoel dat ik niet meer sneller kon, maar ik wou ook niemand, en zeker niet mezelf, teleurstellen. We waren met een ploeg en ik zou het moeten afmaken. Ik had tegen mezelf gezegd dat ik vanaf na de laatste bocht alles zou geven, op dat moment zat Julie niet ver meer achter mij.
Die laatste bocht gepasseerd, begon ik te spurten, ik wou en zou als eerste over die streep komen, hoe ver ze ook nog leek. Julie verscheen niet in mijn gezichtsveld, maar ik hoorde haar achter mij. Ik denk dat ook zij het nu moeilijk had. Het enige wat ik dacht was 'Sneller Sara, Sneller Sara' en het hielp. Ik kwam als eerste over de lijn, doodmoe maar supercontent. Gelukkig kwam dat sprintje er nog uit, het was ook nodig, want anders had ik het in mijn ogen verpest.
Ik ben superfier op ons ploegje. We hebben het alle drie super gedaan en iedereen heeft echt duidelijk zijn steentje bijgedragen!
Het is mijn eerste CrossCupoverwinning en ik ben blij dat ik die ervaring met Sara en Lies kon delen! :)
Volgende week zal ik aan de start staan in Bonheiden, om terug wat meer in het 'crossritme' te geraken!
Groetjes,
Sara Van de Vel
Met toch wel hoge verwachtingen trok ik naar Gent. Mijn doel was thuiskomen met de leiderstrui van de Crosscup, maar zo'n eerste wedstrijd blijft toch afwachten en bovendien stond ik er ook niet alleen voor.
Lies Van Dessel ging voor ons van start. Na 1000m was ik blij haar bij de eerste te zien aflossen. Met amper 10 seconden achterstand kon Sara Vande Velde aan haar 1500m van de wedstrijd beginnen. Op die moment mocht ik mij klaarmaken om naar de aflossingszone te gaan. Van daaruit kon ik Sara de zandstrook op zien lopen, met op dat moment al een geweldige voorsprong! Het was dus aan mij om het af te maken.
Ik kreeg de stok en schoot van start. Het was niet simpel om het juiste tempo te vinden, maar bij de vele bochtjes in het parcour kon ik zien dat mijn voorsprong behouden bleef... De eerste ronde dan toch. Misschien was ik uit euforie net een tikkeltje te snel gestart en dit moest ik me in mijn tweede ronde bekopen. Het draaide niet meer, maar ergens dacht ik dat mijn opgebouwde voorsprong wel groot genoeg zou zijn. Toen we ergens in het parcour een bocht moesten maken, zag ik hoe Julie Van de Velde (FLAC) plots uit de achtergrond razendsnel naderde. Ik wist dat ik het nog moeilijk zou krijgen met nog zo'n 600m voor de boeg. Ik had het gevoel dat ik niet meer sneller kon, maar ik wou ook niemand, en zeker niet mezelf, teleurstellen. We waren met een ploeg en ik zou het moeten afmaken. Ik had tegen mezelf gezegd dat ik vanaf na de laatste bocht alles zou geven, op dat moment zat Julie niet ver meer achter mij.
Die laatste bocht gepasseerd, begon ik te spurten, ik wou en zou als eerste over die streep komen, hoe ver ze ook nog leek. Julie verscheen niet in mijn gezichtsveld, maar ik hoorde haar achter mij. Ik denk dat ook zij het nu moeilijk had. Het enige wat ik dacht was 'Sneller Sara, Sneller Sara' en het hielp. Ik kwam als eerste over de lijn, doodmoe maar supercontent. Gelukkig kwam dat sprintje er nog uit, het was ook nodig, want anders had ik het in mijn ogen verpest.
Ik ben superfier op ons ploegje. We hebben het alle drie super gedaan en iedereen heeft echt duidelijk zijn steentje bijgedragen!
Het is mijn eerste CrossCupoverwinning en ik ben blij dat ik die ervaring met Sara en Lies kon delen! :)
Volgende week zal ik aan de start staan in Bonheiden, om terug wat meer in het 'crossritme' te geraken!
Groetjes,
Sara Van de Vel
RSS Feed