Hey,
Voor het eerst in de geschiedenis (voor zover ik deze toch ken..) werd vandaag het Vlaams Kampioenschap cross georganiseerd. Deze eerste editie vond plaats in Hulshout en was dus ook ineens de 6de Crosscupmanche. Veel supporters voor mij vandaag, want een groot deel van de familie Van de Vel kwam voor het eerst supporteren!
Ik had er zin in, Hulshout is een parcour dat me goed ligt. Niet te zwaar en niet de technisch! Bovendien draaien de trainingen goed, hoewel ik afgelopen week nog wel last kreeg van mijn voet. Mijn plantaire fascia (vliesje aan de kant van de voetzool) deed bij elke stap, lopen en wandelen, pijn. Gelukkig werd de pijn wel draaglijker en ik vermoed dan ook dat dit geen roet in het eten zal smijten voor mijn voorbereidingen voor het BK binnen 3 weken.
De start werd gegeven rond 15u10. We kregen 3 C-rondes voorgeschoteld, goed voor 4825m. Ik was meteen goed weg, iets wat dit seizoen duidelijk beter verloopt dan vorige jaren. Na het heuveltje besloot ik het tempo een beetje hoger te leggen. Ik heb me heel de eerste ronde op kop geplaatst en van daaruit het tempo bepaald. Een plotste versnelling van de tegenstand en het missen van 'de vlucht' kon ik hierdoor wat voorkomen. Er werd er een kop-groepje gevormd met Louise Carton (HCO), Sara Vande Velde (DUFF), Jolien Van Hoorebeke (RIEM), Astrid Verhoeven (LEBB) en ikzelf. Dat de medailles tussen ons verdeeld zouden worden, werd snel duidelijk.
Tijdens de 2de ronde werd het commando van mij overgenomen. Ik plaatste me nu eerder vanachter in het groepje en kreeg het zelfs op bepaalde momenten moeilijk om te volgen. Al snel vertrokken Louise en Sara en bouwden zij een voorsprong uit. De overige km's legde ik samen met Jolien en Astrid af, waarbij ik af en toe een gaatje moest laten dat dan telkens ook weer gedicht kon worden. Met nog iets minder dan een halve ronde te gaan, kreeg ik het echt moeilijk. Ik was vermoeid en alles wat ik kon proberen was zo goed mogelijk aanklampen. Dit lukte nog en even probeerde ik in de laatste rechte lijn nog over Astrid te komen. Toen zij nog een laatste versnelling plaatste, wist ik dat ik vrede moest nemen met een 5de plek.
Eerst was er ontgoocheling. Er had meer in kunnen zitten. Langs de andere kant heb ik mijn best gedaan. Ik heb initiatief genomen in de eerste ronde en ben blijven aanklampen op het einde. Iets wat ik vroeger nooit gedaan zou (kunnen) hebben. Dit is een stap vooruit. De uitslag bewees trouwens dat het tempo van de cross hoog lag. Ik weet dat we met de eerste 5 meisjes (in volgorde: Louise, Sara, Jolien, Astrid en ik) steeds aan elkaar gewaagd zijn. Dat bewijzen de uitslagen van vorige crossen, waarbij we altijd in een andere volgorde over de finish kwamen. Het is aan mij om in de toekomst het verschil proberen te maken!
Van mijn voet heb ik tijdens de wedstrijd geen last gehad, wat een grote opluchting naar komende weken toe is. Volgende week staat de voorlaatste van het seizoen al op het programma. Ik start dan in Dour.
Groetjes,
Sara
RSS Feed